Mister Goodlife begaf zich onlangs – ergens in de buurt van het Amsterdamse Scheepvaart museum – naar een bijeenkomst van sympathisanten van het door hem en zijn naar Zuidelijk Afrika reizende gasten gesteunde HoKiSa. Een stichting, opgericht in 2002, die in twee huizen in de township Masiphumelele (ten zuiden van Kaapstad) onderdak, (medische) verzorging en ondersteuning biedt aan zo’n twintig hiv-positieve kinderen tussen de 1 en 20 jaar. Hij belde aan op het adres van een van de bestuursleden van de stichting ‘Vrienden van HoKiSa in Nederland’ en dacht terug aan de eerste keer, inmiddels meer dan dertien jaar geleden, dat hij een bezoek bracht aan het toen nog jonge HoKiSa huis.
Hij werd er samen met enkele van zijn gasten welkom geheten door Perry, een bevlogen Nederlander die samen met zijn partner Lutz en medeoprichter Karin aan de wieg stond van HoKiSa. Al snel werd het Mister Goodlife duidelijk dat het hier ging om een initiatief dat werkelijk deugt. In de kleinschalige setting van het HoKiSa huis (House of Joy) vielen de betrokkenheid op, de menselijkheid, de ambitie en dadendrang, en vooral liefde die er vanaf spatte en hij raakte diep onder de indruk van de succesverhalen die werden verteld door toegewijde vrijwilligers, kinderen, ouders en HoKiSa stafleden.
Duidelijk werd dat een strenge medische insteek (medicijnenregime, hygiëne) in het HoKiSa huis wordt gekoppeld aan het creëren van een zo normaal mogelijk gezinsleven in een veilige omgeving. Overdag zijn de baby’s thuis, gaan de peuters naar de peuterspeelzaal en de oudere kinderen naar school. De oudere kinderen hebben ook kleine huishoudelijke taken en helpen bij het verzorgen van de kleintjes. Er wordt van alles georganiseerd: bibliotheek-bezoeken, weekend uitjes naar strand, park of bioscoop. Plaatselijke ondernemers sponsoren evenementen
zoals het jaarlijkse buurtfeest of doneren etenswaren. Vrijwilligers komen naar de huizen om activiteiten te verzorgen, zoals dansles en yoga. De familieleden van de kinderen worden aangemoedigd contact met de kinderen te blijven onderhouden en soms worden de kinderen weer opgenomen in hun gezin als ze – meestal rond hun twintigste – het HoKiSa huis (House of Succes) verlaten.
De levende droom
In Amsterdam, tijdens de vergadering, bedacht Mister Goodlife zich dat de bijdrage die HoKiSa al zestien jaar levert aan het corrigeren van het heersende idee dat een hiv-positief kind per definitie ten dode is opgeschreven, enorm is geweest. De impact van de energie en liefde van Perry, Lutz en inmiddels vele andere (vooral locale) medewerkers heeft zich niet alleen geopenbaard in medische successen, maar ook in successen op het gebied van social upliftment en voorlichting.
Mister Goodlife verheugde zich op de enthousiaste verhalen die zouden volgen. Hoe groot was de vreugde toen bleek dat Lutz deze voor een groot gedeelte overliet aan een jonge locale HoKiSa medewerker die vol passie en levensvreugde verhaalde over zijn eigen ontwikkeling in en rond de HoKiSa huizen en daarmee de de HoKiSa droom in levende lijve vertegenwoordigde.
Ademloos luisterde Mister Goodlife naar zijn verhalen, keek om zich heen en zag The Good Life op een maandagavond in Amsterdam.
De stichting Vrienden van HoKiSa in Nederland staat jaarlijks met een stand op Koningsdag in de Amsterdamse Watergraafsmeer.
